منطقه ما نیازی به قدرتهای فرامنطقهای ندارد

تجربه تاریخی نشان داده که حضور نظامی آمریکا نهتنها امنیت منطقهای را تضمین نمیکند، بلکه موجب گسترش بیثباتی، ناامنی در مرزها و کشورها، آسیبهای اخلاقی و فرهنگی و تضعیف استقلال کشورها میشود
رئیس شورای اداری شهرستان کوثر در بخشی از سخنان خود با بازخوانی نقش جمهوری اسلامی ایران در جریان جنگ قرهباغ افزود: در آن دوران حساس، ایران با گشودن مسیرهای زمینی خود، امکان تردد مردم و انتقال کالا به نخجوان را فراهم ساخت و در کنار مردم جمهوری آذربایجان ایستاد.
وی افزود: این اقدام برخاسته از روح همدلی و مسئولیتپذیری منطقهای بود، اما متأسفانه، در مقابل، برخی اقدامات دولت الهام علیاف در سالهای اخیر، از جمله تلاش برای ایجاد فضای تقابل با ایران و همکاری با دشمنان ایران در جنگ ۱۲ روزه، با روح همکاری و همسایگی همخوانی ندارد.
فرماندار کوثر در ادامه با اشاره به حضور نظامی ایالات متحده در کشورهای مختلف، هشدار داد: تجربه تاریخی نشان داده که حضور نظامی آمریکا نهتنها امنیت منطقهای را تضمین نمیکند، بلکه موجب گسترش بیثباتی، ناامنی در مرزها و کشورها، آسیبهای اخلاقی و فرهنگی و تضعیف استقلال کشورها میشود، منطقه ما نیازمند همکاریهای بومی و تقویت اعتماد میان ملتهاست و نیازی به قدرتهای فرامنطقهای ندارد.
اقبالی با تأکید بر پیوندهای عمیق میان دو ملت ایران و جمهوری آذربایجان گفت: ما دارای اشتراکات فرهنگی، تاریخی و مذهبی گستردهای هستیم که میتواند پایهای برای همکاریهای پایدار در حوزههای مختلف باشد.
این مسئول اضافه کرد: ایران اسلامی نیز همواره در مسیر تقویت این روابط گام برداشته و آماده توسعه تعاملات در چارچوب احترام متقابل و منافع مشترک بوده و تاریخ این مهم را به اثبات رسانده است.
فرماندار کوثر با تأکید بر اهمیت نقش شهرستانهای مرزی در تحولات منطقهای اظهار داشت: شهرستانهای استان اردبیل که در نزدیکی مرزهای شمال غربی کشور قرار دارند، میتوانند بهعنوان پایگاههای تعامل فرهنگی، اقتصادی و سیاسی با آذربایجان عمل کنند، ظرفیتهای محلی، از جمله نیروی انسانی متخصص، زیرساختهای ارتباطی و پیوندهای قومی و مذهبی، زمینهساز تقویت دیپلماسی مردمی و توسعه پایدار منطقهای هستند.
در نهایت، کریدورهای ارتباطی عاملی برای ایجاد امنیت پایدار هستند، وابستگی متقابل کشورها در حوزه انرژی، تجارت و حملونقل، انگیزه برای همکاری و کاهش تنشها را افزایش میدهد. هرچه این وابستگی عمیقتر باشد، احتمال درگیری و جنگ کمتر و زمینه برای همکاریهای مشترک بیشتر خواهد شد.
بنابراین میتوان گفت کریدورهای ارتباطی نهتنها ابزار توسعه اقتصادی، بلکه رکن مهمی در شکلگیری نظم نوین جهانی و ایجاد روابط پایدار میان کشورها به شمار میروند.
با توجه به آنچه گفته شد، تمرکز بر واقعیتهای موجود و بهرهبرداری از کریدورهایی مانند جلفا که هم آماده و هم دارای ظرفیت بالایی هستند، رویکردی منطقیتر و مثبتتر برای ایران است؛ این منطقه پتانسیلهای اقتصادی و ترانزیتی فراوانی دارد که با مدیریت هوشمندانه و دیپلماسی فعال، میتوان از آنها برای توسعه منطقهای و تثبیت امنیت بهره برد و «تضمین» شد که تحولات ژئوپلیتیکی به تغییرات ناخواسته در منطقه نینجامد و با تمرکز بر منافع مشترک و همکاریهای منطقهای، میتوان آیندهای باثبات و پررونق برای قفقاز جنوبی رقم زد.
دیدگاهها